maandag 26 augustus 2013

Ga je ontwikkeling te lijf! - (door Noam Shalgi)


Voor dat je verder leest, neem even de tijd en ga na: Wat voel je nu?

Klaar? Lees dan verder:

Geef toe: Je bent best slim en je wilt groeien. Je gaat bewust met je persoonlijke ontwikkeling om. Je weet ook wat je kwaliteiten zijn. En toch: Bepaalde dingen zou je wel anders willen doen, maar hoe? En ook al weet je hoe het anders moet, hoe krijg je dit nou voor elkaar? Keer op keer kom je in dezelfde valkuilen terecht, steeds weer het gevoel van ‘dit heb ik al eerder meegemaakt…’, klopt? Ga dus je ontwikkeling te lijf!

… Maar dan ook letterlijk! Je lijf kan je alles vertellen over hoe je echt in elkaar zit. Wat je met je lijf doet, kun je voelen. Wat je voelt heeft enorme invloed op wat je denkt en doet. Toch zijn de meeste mensen bijzonder weinig hiervan bewust, jij misschien ook?

Als je aandachtig voelt wat je met je lichaam doet, ontstaan er nieuwe verfrissende inzichten over jezelf. Veel kwartjes vallen meteen. Dan kun je ook echt keuzes maken: Wil ik het verder zo doen? Zo niet, dan kun je ook nieuwe mogelijkheden uitproberen en ervaren hoe dat nou voelt!

Als je bewust aan het voelen bent, dan ben je niet bezig met hoe het was, hoe het had kunnen zijn of hoe je denkt dat het is. Als je bewust voelt ben je volledig in het hier en nu. En wat je voelt klopt altijd.

Het mooist is, dat je je voelend vermogen kunt ontwikkelen. Zo kun je van en met je eigen lijf jezelf leren kennen en groeien. En hier gaat haptonomie over. Wil je zelf ervaren hoe haptonomie bij kan dragen aan jouw persoonlijke groei? Ook dit kan op Learning Lane! Kom naar de workshop 76 ‘Hoe ontwikkel ik me?’ op 29.8, van 13.30 tot 15.00 uur. Je bent van harte welkom!

Oh, ja, tot slot nog dit: Wat voelde toen je begon te lezen? Wist je niet wat je voelde? Of wist je het wel maar werd je er niet blij van? Word je nieuwsgierig om meer hierover te ontdekken? Kom dan naar de workshop. Misschien is haptonomie ook op jouw lijf geschreven!

Hartelijke groet,
Noam Shalgi
(kinder-)haptotherapeut en trainer bij ‘Ontdek je gevoel, praktijk voor haptonomie’,
http://www.ontdekjegevoel.nl

Vitaliteit levert positiviteit, inspiratie en prestatie! (door Esther van Berkel - Boost4body)


NEEM OOK JE SNEAKERS MEE NAAR LEARNING LANE!

In balans zijn een mooie term, hoe voelt dat nu eigenlijk? Wat is in balans zijn? Tijdens deze activiteit kan je je fysieke balans, veerkracht en flexibiliteit meten. Laat je verrassen, spring mee op een trampoline, test je stabiliteit op een bal, voel je kracht in het centrum van je lichaam door middel van verschillende oefeningen. Gun je lichaam deze aandacht en beweging, even je hoofd leeg om daarna weer kennis te kunnen opdoen, te verdiepen en te delen!
Alleen als je lichaam en geest in balans zijn boek je optimaal resultaat! Vitaliteit levert positiviteit, inspiratie en prestatie!

Spring je mee op zoek naar je fysieke balans? Activiteit 119 Jump4balance, donderdag 29 augustus doorlopend vanaf 10.15 u.

Activiteiten-organisator Esther van Berkel - www.boost4body.nl

Spelen is een serieuze zaak (NVP thema: Duurzame inzetbaarheid) - door Wilma van Tuyl & Gijs van Bilsen


IKEA weet het al, nu jij nog! “Omdat spelen een serieuze zaak is, pakken we het ook serieus aan.” 

Bovengenoemde quote van IKEA zouden we als volgt willen herformuleren:

 “Omdat werk serieus is, pakken we het speels aan”. 

De toegevoegde waarde van spel  is in organisaties soms lastig uit te leggen. Spel en creativiteit zijn zaken die je vooral moet doen en beleven. Hoe verkoop je het in organisaties? Waarom spelen, wordt ons dan ook vaak gevraagd.  Wat levert het op?

Speelsheid- ofwel playfulness-  verbindt, geeft nieuwe invalshoeken en mogelijkheden en leidt tot beter samenwerken. Het leert je om te gaan met lastige en veranderlijke omstandigheden. Je traint, kortom, overlevingsskills in tijden van transitie en crisis.

Waarom spelen? Klik hier voor een korte indruk

Juist in tijden van crisis, waar organisaties meer moeten presteren met minder middelen, staan mensen steeds meer onder druk.  Dit leidt tot stress bij afdelingen, teams en individuen.

We zien dat steeds meer trainers een speelse aanpak (willen) gebruiken. Maar hoe doe je dat?

Hoe verkoop jij jouw speelse en creatieve aanpak?
Hoe maak jij de vertaalslag naar je opdrachtgever?
Hoe sluit je aan bij zijn wensen en taal?
Hoe kom je van een workshop naar een verandertraject?
Hoe verbeter jij je acquisitie en marketing?

In de workshop 139 (ronde 2 vrijdag 30 augustus om 13.30 u) ‘Van Vierkant naar Rondje’ gaan we in op de vragen die bij jou leven. Met de kennis van De Leergang Brood & Spelen achter ons, verzorgen wij op de Learning Lane een workhsop met impact.

Brood & Spelen. De leergang richt zich op creatieve professionals die hun creatieve aanpak beter willen leren vertalen naar organisaties. Zodat hun zaak groeit, zij met meer plezier werken en hun omzet toeneemt.

Nieuwe avonturen vragen om vertrouwde bedding (door Marnix Lamers en Arjan van der Poel)


‘Ogen dicht, hart open; nu!’  Kan dit verzoek, of liever: commando, zo klinken op kantoorgangen, bij koffieautomaten, in directiekamers, projectgroepmeetings? ‘Ogen dicht!’, om te kijken van binnenuit en voorbij de geijkte patronen in onze waarneming. En ‘hart open!’, om empathisch te luisteren. Zou het werken? Nee natuurlijk.

Deze tijd is een overgangstijd naar andere manieren van kijken, voelen, besturen, organiseren, opleiden, leren en werken. Die manieren zijn er al, in onszelf. De vraag is, (hoe) kunnen we ze omarmen en laten werken? Hoe sluiten wij, ieder op z’n eigen manier, onze ogen en openen we ze opnieuw, verfrist? Hoe openen we ons hart? Wat is het Nieuwe Luisteren?

Dat samen vraagt om een expeditie, een gezamenlijk pad naar iets nieuws, terwijl je niet zeker weet of je het doel haalt. Maar goed ook, want waar is anders de kick? Je bent geïnspireerd, gaat ervoor….en als de reis begint is er vooral avontuur. Daarin bouw je voort op de bedding vanuit de voorbereiding. Heb je de tijd genomen de rugzakken te beoordelen? Koffie met elkaar gedronken? Voelde je je vrij om je uit te spreken als iets niet ok voelde? Werd je dan gehoord? Of was er een sfeertje waarin enkelen het hoogste woord hadden en bezwaren snel werden weggewimpeld?

Is er een werkelijke bedding ontstaan, met rust, duidelijkheid en veiligheid, zodat niemand hoeft te flippen over een zakje pinda’s? Dit gebeurde letterlijk op een Nederlandse Mount Everest-expeditie, in de bittere vrieskou op kilometers hoogte met erg vervelende gevolgen, zoals jaren geleden te zien was op TV. Waarschijnlijk voelde deze klimmer zich ergens niet gehoord. Dat kan een tijdje goed gaan, maar vroeg of laat klemt of knalt er iets in een werkproces.

Het Suerte Expeditieteam werkt met het expeditiewiel – the Wheel of Fortune: een viertraps ontwikkel- en innovatieaanpak voor teams en organisaties. Stap 1 gaat over inspiratie en bezieling; zoals: wat zijn onze echte verlangens? Vervolgens is bedding nodig. Vaak onderbelicht: de tijd nemen een sfeer en setting te creëren waarin het kan stromen, vanuit vertrouwen en toegewijde aandacht en waarin medewerkers zichzelf zijn. Te snel naar stap 3 en 4 (ontwikkeling en realisatie), zonder aandacht voor diepere verlangens, geeft suboptimale resultaten. Dan worden individuele en gedeelde doelen van stakeholders moeilijker bereikt.

Zeg, luister nou eens…
De fasen van verlangen en bedding zijn dus cruciaal voor succes. Hoe besteed je daar aandacht aan in organisaties? Wat kunnen we anders doen? Dieper en bewuster luisteren is een heel belangrijk aspect ervan, waar we op focussen in de workshop van 29 augustus. Wat voor moois is bereikbaar als we deze vaardigheid beheersen?

Theory U werkt met vier niveaus van luisteren: downloaden – feitelijk luisteren – empathisch luisteren –generatief luisteren. Je kunt zeggen: iets alleen even aanhoren – letten op feiten en verschillen – luisteren vanuit je hart – luisteren op dieper niveau, en in de gezamenlijke, creatieve ‘space’ iets nieuws laten ontstaan, door werkelijk aanwezig te zijn.

Soms is downloaden genoeg. Maar voor de complexe vraagstukken van deze tijd mogen we vaker doorschakelen.

Donderdag 29 augustus, workshopronde 2 en 3. Starttijd: 13.30 uur en 15.30 uurWorkshop 29. The Wheel of Fortune: bedding voor flow.

De bedding is vaak onderbelicht binnen organisatieontwikkeling: een sfeer en setting waarin het kan stromen, waarin er vertrouwen en toegewijde aandacht is en medewerkers zichzelf kunnen zijn. Als we te snel vooruit willen, ontstaat er gedoe, miscommunicatie, forceren en/of uitval. In twee workshops gebruiken we vier luisterniveaus als houvast om in een interactieve werk- en ontmoetingsvorm een concreet vraagstuk op een verrassende manier te beantwoorden. Al doende leren we bewuster luisteren en bedding creëren.  Doel is een ervaring die jou handvatten geeft voor jouw organisatie. Wees welkom!

Workshopleiders: Marnix Lamers en Arjan van der Poel www.suerte.nl

donderdag 22 augustus 2013

Hoogbegaafde medewerkers – Rebels with a cause (door Willem de Boer)




Misvattingen
Er bestaan heel veel misvattingen over wat hoogbegaafdheid is. Hieronder heb ik enkele quotes verzameld van bedrijven met wie ik contact heb gehad. Ze onderstrepen hoe belangrijk het is het beeld van hoogbegaafde medewerkers aan te passen aan de werkelijkheid.

Sylvia Witteman op Twitter “Ik denk, wie echt hoogbegaafd is is ook slim genoeg om zich aan te passen aan de eisen van het (school)systeem. Dat hoort er nu eenmaal bij.”

Uit P&O Actueel: “Vaker IQ-test bij Nederlandse topwerkgever: 51% van de topwerkgevers gebruikt een IQ-test in de sollicitatieprocedure.” Maar ze hebben geen idee wat ze daarmee in huis halen …….

HR-Manager: “Ik heb even overlegd binnen HR en we zijn hier niet in geïnteresseerd. Wij houden niet bij of mensen hoogbegaafd zijn en daarnaast lijkt het mij best een persoonlijk onderwerp.  Dankjewel voor je vraag, maar we slaan deze even over.”

Bedrijf met 25.000 medewerkers: “Wij hebben geen hoogbegaafde medewerkers.”

HR-consultant: “Weet je, ik denk dat hoogbegaafdheid helemaal niet bestaat.”

Een uitspraak van Apple CEO Tim Cook over het gewenste profiel van sollicitanten bij Apple maakt dit nog eens duidelijk: “Not political. Collaborators. People who really don’t care who gets credit. Those are the type of people that Apple looks for in new employees.” Met andere woorden, iemand als Steve Jobs zou vandaag de dag waarschijnlijk nooit worden aangenomen door Apple!

Einstein zei het zo: “The intuitive mind is a sacred gift and the rational mind is a faithful servant. We have created a society that honours the servant but has forgotton the gift“.
Ik heb een goed uitgewerkte aanpak om deze medewerkers het verschil te laten maken. Ze passen perfect in de veranderende kijk op talentontwikkeling en innovatie.

Achtergrond
Ongeveer 2% van de bevolking is hoogbegaafd. Maar in bijvoorbeeld de IT is dat rond de 7%. Criterium is een IQ van 130 of meer. Het geldende beeld van hoogbegaafden is dat ze enorme bollebozen zijn, succesvol, altijd tienen halen en ga zo maar door. Er wordt erg gefocussed op dat IQ.

Maar de werkelijkheid is anders:
25% weet dat hij/zij hoogbegaafd is
75% weet het niet van zichzelf en probeert niet op te vallen
Ongeveer 20% slechts rondt een academische opleiding af
De overige 80% doet het lang niet altijd zo goed op school
Er zijn nogal wat hoogbegaafde onderpresteerders
Het sleutelwoord is niet slimmer of beter, maar:

Het sleutelwoord is ANDERS
Hoogbegaafden leren anders (Topdown)
Hoogbegaafden denken anders (Beelddenkers, intuïtief)
Hoogbegaafden voelen anders (Hoogsensitief, Androgyn)
Hoogbegaafden werken vanuit persoonlijke bezieling, niet vanuit
  externe motivatie (intrinsieke gemotiveerd)

In deze tijd is het belangrijker dan ooit om optimaal gebruik te maken van de beschikbare talenten in de organisatie. Er is geen geld om meer mensen in te huren, sterker nog, heel vaak wordt bezuiniging voornamelijk gerealiseerd door mensen te ontslaan. Het wordt dan echt woekeren met de aanwezige talenten. Bovendien is kosten besparen en snijden in het personeelsbestand uiteindelijk een doodlopende weg. Je zal moeten kijken naar nieuwe manieren om omzet te creëren, simpel om te overleven.
Ik reik bedrijven een andere kijk op talentontwikkeling aan, waarbij je niet alleen de beste conformisten (reguliere Management Development), maar ook de mensen die er net anders tegenaan kijken, de non-conformisten, probeert aan te trekken en te activeren binnen je eigen personeelsbestand.
Dat zijn de “crazy ones” in het gedicht dat Apple jaren geleden gebruikte in haar reclamecampagne. “It’s the people who are crazy enough to think that they can change the world, who actually do”.



dinsdag 20 augustus 2013

Regisseur - (door Jack Provily en Gerard Bakx)


Nu het einde van het zomerse seizoen nadert, is het leuk om te horen wat het effect van vakantie bij verschillende mensen is. Ik hoor soms dat mensen tot rust komen, zich bewust worden van de situatie waarin ze verkeren en vervolgens een beslissing nemen die in het dagelijkse bestaan niet genomen zou worden. De stilstand van het leven zorgt er klaarblijkelijk voor dat we weer regisseur van ons eigen bestaan worden.

Dit gegeven inspireerde Gerard Bakx en mij. We ontwikkelden een trainingsdag waarin we deelnemers laten reflecteren op hun DRIVES. De essentie van zo’n dag is om (weer) regisseur van je eigen omgeving te zijn. We werken met anekdotes, delen ervaringen, laten filmpjes zien, geven opdrachten en bieden uitdagingen. Dat doen we met elkaar. Uit evaluaties van deelnemers is duidelijk dat zij een onvergetelijke dag hebben gehad. Een dag die voldoende steun bood om in de toekomst je eigen regisseur te blijven, zonder dat je hiervoor op vakantie hoeft! 
Op Learning Lane in Driebergen zullen we op 30 augustus een workshop geven waarin we een tipje van de DRIVES-sluier oplichten.

Workshop 37. Iedereen is een spelbepaler
Vrijdag 30 augustus, ronde 1: 10.15 uur- Jack Provily en Gerard Bakx
Ben je de spelbepaler, de man of vrouw die zijn eigen motivaties kent, de verantwoordelijkheid daarvoor wil nemen en vanuit bewustzijn zijn doelen nastreeft? Die de perspectieven vanuit zichzelf en vanuit de omgeving, de context, kan innemen?

maandag 19 augustus 2013

Bekvechten (door Rob Rijk)

©sandorpaulus













Bij Bekvechten, in het woordenboek ook wel omschreven als ‘knokken met je mond’,  kun je zeggen dat er iets in je geraakt wordt, waardoor je reflexmatig gaat communiceren. Bekvechten gebeurt veel en komt overal voor. Vooral in spanningsvolle situaties waarin het niet gaat zoals het zou moeten gaan. Zo stond onlangs als kop in een krant vermeld:  ‘Feyenoorders bekvechten op het veld’. De spelers raakten geïrriteerd….
In iedere situatie tussen twee of meerdere personen kan bekvechten voorkomen. Op het moment dat één van de gesprekspartners zich aangevallen voelt, schakelt als vanzelf een mechanisme in wat bekend staat als de ‘fight, flight or freeze’ response. De persoon die normaal zo goed kan luisteren of argumenteren, lijkt dit plots niets meer te kunnen. Luisteren is omgeslagen in stilzwijgen of zelfs dichtklappen en argumenteren is meer bekvechten geworden. Bij het bekvechten staat de luisterdeur potdicht en iedere opmerking van de ander wordt als een reflex gepareerd met een ‘ja, maar jij’ of andere verdedigende tegenaanval. Er is geen ruimte voor de ander, er geldt maar één belang en dat is het eigenbelang. Daarnaast kan de lichaamstaal zo bedreigend op de ander overkomen dat hetgeen gezegd wordt er eigenlijk niet toe doet. Als we eenmaal aan het bekvechten zijn, lijkt het alsof we toeschouwer zijn van wat we doen. In een splitsecond stroomt er een cocktail van hormonen door ons lichaam die ervoor zorgt dat we zowel kunnen vechten als vluchten.


Op donderdag 29 augustus vindt in de eerste ronde de workshop plaats ‘boksen als metafoor voor communiceren in ‘high pressure’ situaties. Hierin wordt o.a. inzichtelijk gemaakt hoe om te gaan met reflexmatig gedrag zoals met het bekvechten gebeurt. We gaan dan met bokshandschoenen door het aangaan van schijngevechtjes relaties leggen met communiceren op de werkvloer. Graag nodig ik je uit aan deze leerzame workshop deel te nemen.

Stemmen in je hoofd (door Marieke Zwinkels)


Al sinds ik me kan herinneren heb ik stemmen in mijn hoofd. Ze praten tegen mij. Soms aardig, soms ook niet. Op een gegeven moment las ik over ‘interne dialoog’ en dacht ik ‘Ah. Dat dus.’
Op zich een gezellig geven, je bent nooit écht alleen.. Sommige mensen zijn visueel ingesteld en hebben er ook beeld bij. Dan zie je zo’n schreeuwend mensje tegen jezelf te keer gaan. Of heel ongelukkig en zielig zeuren. Of juist hieperdepieperig heen en weer springen. Dat mensje kun je evengoed zelf zijn. Of trouwens, het kan ook de gedaante aannemen van een dier, of een stripfiguur.
Weet je wat pas een echte eyeopener is? Luisteren naar HOE. Hoe je met jezelf praat vertelt je veel over hoe veel je van jezelf houd.
Snauw je? (Schiet nou toch op, trut!) Kat je? (Ja hoor, natúúrlijk ben ik weer te laat..!) Ben je bezorgd? (O shit, dit kan ik helemaal niet, wat denk ik nou!?) Ondermijnend? (En wie is weer de laatste…?) Ongeduldig? (Heb je dit nou nog steeds niet geleerd!) Cynisch? (Ja hoor, jou vind iedereen dan weer wél leuk.. not.) Ik verzin deze niet zelf hoor. Mensen vertellen me dat ze zo tegen zichzelf praten. Herkenbaar?
Laatst had ik een cliënt die zei, ik raak helemaal in de war van al die stemmen. Hele normale man, verder. Maar als hij iets moest beslissen dan kreeg hij van verschillende kanten in verschillende stemmen advies. En hij wist nooit welk advies nou het beste was. Ik zei, nou, dat van jou, natuurlijk. Daar schrok hij een beetje van. Hij dacht dat hij goed moest luisteren en dan een soort gulden middenweg moest nemen. Niets is minder waar.
Stel je voor, je bent een kind. En je bent bang. De wereld is best groot en je moet allerlei dingen doen die je niet wilt en er valt een hoop te leren en je weet het allemaal nog niet zo. En nu kom je, als volwassene, in een situatie waarvan dat kind denkt: ‘Iieeeeee! Eng!’. Die adviseert jou dan: ‘Niet doen!! Gevaar!! Je moet overleven!’ Veiligheid gaat voor!’
Of je adviseur is een puber, wiens leven vooral bestaat uit ‘Hoe val ik het minst op, ben ik toch het meest populair en maak ik bovendien mijn ouders trots op mij.’ Ik noem maar wat. Die komt dan langs en zegt misschien: ‘Ja, doe maar even, dat is aardig. Geen stennis maken. Hè wat? Over jouw grens? Maakt niet uit joh, vooral niet moeilijk doen. Doe maar normaal.’
Of er komt een jong volwassen langs die roept: ‘Je moet er wél wat voor doen he??! Het leven is geen feest he?! Kom op kom op kom op maaaaan!! GoGoGo!! Je moet juist MEER doen! Zorg dat ze je zien zitten!’.
En dan ben je hier en nu en moet je een beslissing nemen en dan hoor je al die stemmen om de beurt of met een beetje pech tegelijk en dan weet je het niet meer. Soms hoor je ook nog een kritische ouder erbij: ‘Wat ben jíj een slappeling zeg!’. 
Er is er maar één die weet waar ‘ie het over heeft: jij zelf. De oudste. Al die anderen zijn uit een verleden, onzeker, bang, boos, verdrietig misschien. Maar jij, jij hebt de levenswijsheid, de ervaring, de kennis, de middelen om weloverwogen een goede beslissing te nemen.
Dus hoewel luisteren naar de stemmen in je hoofd je veel inzicht kan geven over waar je nog wat te doen hebt met jezelf, kun je wat beslissingen nemen betreft maar beter met ferme stem zeggen: ‘Bedankt voor het advies. Maar deze handel ik even zelf af.’

Emoties zijn soms verwarrend en geven een gevoel van 'overkomen', maar dat kan ook anders. In deze workshopstaat de betekenis van emoties centraal. Je leert 'de spelregels' van het 'emotiespel' en wil al snel niets anders meer spelen. Op de werkvloer én in het privéleven. Je leert emoties te 'gebruiken' waarvoor ze bedoeld zijn: als een innerlijk kompas om jezelf op koers te houden.

donderdag 15 augustus 2013

Spelen als economisch principe voor succes

http://player.vimeo.com/video/47046193

‘Spelen geeft mensen een reden om zich betrokken te voelen. Je ziet mensen echt veranderen als ze spelen’, zegt professor Katie Salen van Depaul University in de VS, waar ze executive director is van het Institute of Play.

Spelen is meer dan een activiteit. Het is een bewustzijn waarin je vrij bent om te experimenteren, onderzoeken en nieuwe verbindingen te maken. Dat geldt niet alleen voor kinderen, maar juist ook voor mensen in organisaties die resultaten moeten boeken in lastige situaties. Spelen helpt mensen en organisaties om groot te blijven denken.

Waarom is spelen zo lastig in organisaties?
Ik spreek veel managers en zelfstandig professionals die net als ik voor grote uitdagingen staan. Bij allemaal merk ik hetzelfde als bij mezelf. Ze zijn gefrustreerd omdat ze maar een beperkt deel van hun toegevoegde waarde in kunnen zetten: talenten, ideeën en bezieling. En van wat ze inzetten in hun werk wordt de waarde te laag in geschat door bazen of opdrachtgevers.

In plaats van te werken vanuit je bron van mogelijkheden, werk je vanuit de aannames over wat haalbaar of ‘realistisch’ is. Die aanname is gebaseerd op het beperkte beeld van de toegevoegde waarde die beschikbaar is.
De kracht van spelen
Hoe vergroot je de betrokkenheid van anderen bij een hoger doel? Hoe daag je jezelf en anderen uit om te leven en werken vanuit ieders Bron van Mogelijkheden? Hoe integreer je ogenschijnlijk tegengestelde ideeën tot een groter doel? Kortom: hoe blijf je groot denken in lastige situaties?

Neem een initiatief dat zo klein is dat iedereen mee kan doen en zo groot is dat iedereen wint.
Ricardo Semler, topman van het Braziliaanse bedrijf Semco geeft zijn medewerkers elke dag een prikkelende vraag die hen laat nadenken over hun eigen talent en geluk. Hierdoor  blijven mensen gericht op het behalen van resultaten vanuit hun eigen kracht.
Mahatma Gandhi begon in maart 1930 een zoutmars van 400 kilometer naar de Indische Oceaan. Zijn doel was om India te bevrijden zonder geweld. Zijn uitnodiging: volg mij op mijn tocht. Dat kan al door mij onderweg aan te moedigen. Je zult dit initiatief in geen enkel militair handboek tegenkomen als manier om een land te bevrijden. Toch bracht hij meer dan 60.000 mensen op de been. Juist dit initiatief bracht het Britse rijk ten val.

En jij?
Definieer je hogere doel en bedenk een ‘klein spel’. Staat ‘duurzaamheid’ of ‘verantwoord ondernemen’ in de missie van jouw organisatie? Bedenk dan bijvoorbeeld het spel met je team of afdeling om een week lang elke ruimte beter achter te laten dan je die hebt aangetroffen. De vergaderkamer, je bureau, de lift, ja ook het bedrijfstoilet.

Organiseer deze week een Mastermind groep voor jouw doel: 5 mensen die je 5 minuten belt/spreekt en input vraagt over het realiseren van jouw doel. En wees de uitnodiging om de Mastermind te zijn voor 5 anderen.
Leren spelen is één van de 5 principes om te leven en werken vanuit je Bron van

Wil je zelf ervaren hoe dit werkt? Kom dan naar onze workshop op donderdag 29 augustus a.s Leren Spelen. Kijk als een kind, handel als een leider.

dinsdag 13 augustus 2013

Outing Holland thema: Verdraaide Organisaties (door Thomas de Vries)

Hoe houden jullie in je eigen organisatie de bedoeling steeds op tafel?

Het bakkertje in mijn wijk is best klein, terwijl de Utrechtse jaren `30 wijk behoorlijk groot is. Dat levert rond lunchtijd en op zaterdagen lange rijen op. Soms zo lang dat de klanten op straat staan te wachten. Vervelend, maar het is niet anders. Om de wachtenden zo eerlijk mogelijk te helpen had de bakker een handig systeem. Iedereen die binnenkomt trekt een nummertje en wanneer de middenstander jouw nummertje roept, ben je aan de beurt. Hartstikke handig.

Een paar weken geleden was het nummertjesapparaat spoorloos verdwenen. Op mijn eerste vakantiedag vroeg ik de bakker waar het apparaat eigenlijk gebleven was. Een diepe zucht en een nors hoofd aan de andere kant van de balie beloofden niet veel goeds. Op de drukste momenten trekken sommige mensen een nummertje, constateren dat ze lang moeten wachten en besluiten dan ondertussen vast andere boodschappen te gaan doen.

Het nummertjesapparaat werkt dus niet. Zij die wachten, worden niet beloond voor hun geduld. Onrust in de bakker, want iedereen houdt nu zijn beurt weer zelf in de gaten door enigszins zenuwachtig oogcontact te houden met de laatste in de rij om mogelijke voordringers achter zich te houden. Het bakkertje puilt wederom uit van moeders met ongeduldig-op-kaasstengels-wachtende kinderen. De bedoeling was de klanten zo eerlijk mogelijk te helpen, maar – helaas – het systeem werkte niet.

Wat een gedoe. En dat voor een brood. Gelukkig had ik vakantie en zou ik in Frankrijk deze doorgeschoten gehaastheid van mijn buurtgenoten achter me laten. Dacht ik. Op de eerste dag viel mij het grote aantal bedjes met handdoeken bij het zwembad op. Maar waar zijn de mensen die erop zouden moeten liggen dan? En wat bleven die bedjes lang leeg. Soms tot het einde van de middag. Niet veel later begreep ik dat dit fenomeen ‘afleggen’ heet. Je zou toch eens een uurtje geen zwembadbedje hebben…

Een bakker in een jaren `30 wijk in Utrecht of een zwembad in Frankrijk met daarin – hoe ironisch – een aantal kinderen spelend met een paarse krokodil. Te klein bakkertje of te weinig bedjes? Er klopt iets niet in het systeem en mensen gaan rare oplossingen bedenken die het systeem met haar beperktheid nog inefficiënter en frustrerender maken.

De ‘bedoeling’ van middelen en systemen wordt in een suboptimaal werkend systeem door menselijk handelen nog verder verdraaid. Begint dat juist bij organisaties of bij individuen bij een zwembad? Javier Guzman maakt zich er erg kwaad over in een gemeentehuis. https://www.youtube.com/watch?v=iWsV1rfUIhY Hoe zit het in jouw organisatie en omgeving? Hoe houden jullie in je eigen organisatie de bedoeling steeds op tafel?

Werken aan leuk werk! Met de Job Navigator aan de slag (door Evert Hatzman)


Loopbaancoach 2.0

Als we de kranten mogen geloven moeten we meer op de kleintjes letten en ons – evenals ondernemers – afvragen wat de economische waarde is van wat we doen. Veel mensen zijn adviseur, loopbaanbegeleider of personal trainer en als je ze vraagt wat ze bijdragen dan is het antwoord: “De ander bewust maken, met hen meedenken en adviseren.” Maar de tijd van het pamperen is voorbij, we moeten de handen (weer) uit de mouwen steken en zorgen voor brood op de plank.

We komen uit een periode waarin de wereld aan onze voeten lag. Als je denkt dat de wereld nog steeds maakbaar is dan negeer je alle omgevingsfactoren. Als er in droomhotels wordt verteld dat alles haalbaar is – als je maar wilt – dan heb je geen goed beeld van de nieuwe werkelijkheid.

Ik denk dat de loopbaancoach 2.0 vooral moet meebewegen met de veranderende arbeidsmarkt, dus weten dat het om de houdbaarheidsdatum gaat. Sneller inschatten wat iemand mist of nodig heeft en niet te lang navelstaren en meedromen over die baan die misschien wel wenselijk is, maar niet voorhanden. Realistischer worden. Volgens mij verwáchten opdrachtgevers dat vooral van een loopbaanprofessional: meebewegen in de nieuwe zakelijkheid. Kappen met pamperen en stoppen met bezigheidstherapietjes. Je coachee versneld op gang krijgen en alle te ondernemen loopbaanstappen monitoren en supporten.
Gericht op resultaat, voortkomend uit zelfdiscipline. Dat is voor mij in ieder geval de loopbaancoach 2.0.

Kijk maar eens naar wat de filosoof Alain de Botton schrijft. Volgens hem wordt de kijk op een succesvol leven te veel bepaald door wat iemand doet aan werk en – daaruit voortvloeiend – de afgunst en wat anderen ons voorschrijven. Als je vindt dat iemand de top verdient dan past in dat denken ook dat iemand de goot verdient. De Botton vindt dat onjuist, het zit voor hem in het aanvaarden van verlies. Hij houdt een eloquent, gevat pleidooi om het snobisme achter ons te laten, de carrièreangst los te laten en weer werkelijk plezier in ons werk te krijgen. Dat spreekt mij enorm aan. Je werk is niet wie je bent! Dat wat ik in m’n
boek ‘Droombaan of brood op de plank’ heb geschreven, is voortgekomen uit mijn ervaring met mensen die er naar mijn beleving nog een hoog Disney-gehalte op na houden. In het op weg helpen van mensen naar ander werk ervaar ik het houvast dat men zoekt als opmerkelijk. Daarom heb ik de Job Navigator ontwikkeld; eerst maar eens kijken of iemand in balans is. En daarna vooral wat is m’n marktwaarde en hoe flexibel ben ik op de huidige arbeidsmarkt. Coachees gaan zelf aan de slag en worden provocatief ondersteund door de loopbaanprofessional. Kortom, genoeg te doen voor elke loopbaancoach 2.0.

Ik hoop je te mogen begroeten in mijn workshop (123) op vrijdag 30 augustus.
We gaan werken aan leuk werk! Met de Job Navigator aan de slag. Wil je alvast een kijkje nemen en de instaptoets doen, dat kan online op: www.dejobnavigator.nl

Evert Hatzmann
Nestor
@EvertHatzmann

donderdag 8 augustus 2013

Topsport op de werkvloer (door Sandra Voetelink)


Veel talentvolle mensen ontwikkelen hun talenten niet optimaal, en evenveel mensen met schijnbaar minder talenten schoppen het erg ver. Waar ligt dit nu aan?

Binnen sport, onderwijs of het bedrijfsleven, overal zijn talentvolle mensen bezig om andere te inspireren. Hoe doen deze toppers dit nu? Wat zijn de belangrijkste speerpunten om jezelf, maar ook de talenten van andere, optimaal te ontwikkelen?


Als ex-topsporter heb ik zelf veel ervaring met de wijze waarop je goed en/of optimaal kunt presteren, maar zeker ook over de wijze waarop dit niet lukt. Na mijn topsportloopbaan ben ik op zoek gegaan naar het 'waarom' van goed presteren en slecht presteren, heb ik mijzelf nog meer verdiept in wat talenten en kwaliteiten zijn en hoe je die kunt ontwikkelen. Uiteindelijk begreep ik wat de belangrijkste pijlers zijn voor mensen en heb ik na veel onderzoek, eigen ervaringen, studie en zelfstudie mijn talentontwikkelingsmodel ontwikkeld. Dit model gebruik ik tijdens workshops en trainingen.

Een van de belangrijkste punten van optimaal presteren en de ontwikkeling van talent is, dat het een continu proces is en afhankelijk van de wisselwerking tussen jou en jouw omgeving. Daarnaast is balans in lichaam en geest een voorwaarde om tot presteren te komen. Tijdens de workshop komen we letterlijk in beweging, want daar ligt een groot deel van de ontwikkeling van jouw kracht en die van de omgeving.

Nieuwsgierig geworden? Jouw kracht kan de sleutel zijn voor de ontwikkeling en de kracht van de ander. Graag deel ik mijn ervaringen en kennis.


dinsdag 6 augustus 2013

Europees Instituut thema: Balans - Het probleem van werk en privé (door Merlijn Koch)


Afwegen zonder balans

Je hebt een probleem werk en privé in balans te houden. Herkenbaar? Waarom is het zo moeilijk om die balans te vinden? De balans is een illusie. Je kunt werk niet afzetten tegen een afgescheiden persoonlijk leven. Evenwichtig leven is moeilijk omdat het in strijd is met het ideaal van ‘echt’, spannend en vol leven. De verwachtingen van het leven zijn bovendien vaak in disbalans met de tijd en de mogelijkheden.

Deze ontwikkeling heeft te maken met transformaties in de manier waarop we leven en werken. De relatief lange periode van welvaart en vrede in Nederland heeft het mogelijk gemaakt dat steeds meer mensen zoeken naar vervulling in hun leven: gezin, vrienden, vrije tijd en werk. Het zoeken naar zekerheid en stabiliteit is minder belangrijk. De welvaart heeft mensen in staat gesteld om die vervulling na te jagen zonder al te veel afhankelijk te zijn van anderen.

In onze huidige cultuur is het grootse en meeslepende leven met hoge idealen en verwachtingen steeds meer een ideaaltype geworden. Dat is niet direct verkeerd, er staat tegenover dat er veel vrijheid en mogelijkheden zijn om dichtbij dat ideaal te komen. Het geeft echter wel psychische druk en concrete drukte om alles te combineren.

Het werk is onderdeel geworden van die hoge en persoonlijke verwachtingen in het leven. In het werk moeten de persoonlijke waarden, ambities, idealen en zingeving waargemaakt worden. Het persoonlijke en het werk zijn aan dezelfde kant van de weegschaal komen te staan. De weegschaal slaat door en de balans is zoek.

Het vinden van de balans is niet de vraag van werk en privé, het is de vraag van het hele leven en de verwachtingen daarvan. Dat is afwegen zonder balans. Complexe keuzes dus, vaak zonder de richtlijnen die vroeger religie, politiek en traditie wisten te verschaffen. De vraag naar balans kun je herkennen als een belangrijke levensvraag op een kruispunt van keuzes. Het is een vloek en zegen van de huidige tijd dat deze keuzes in vrijheid gemaakt dienen te worden. Het is een fantastisch moeilijke opgave als wel een mogelijkheid een mooi leven voor jezelf te creëren.

donderdag 1 augustus 2013

Welke kies je? Aan jou de keus! Transparantie (door Marjan Engelen/Angelique Blekkink)



Wij zien medewerkers als de sterspelers van de organisatie. Alleen zij kunnen de beloftes aan de klant waarmaken door de manier waarop ze hun werk doen. Maar hoe kun je nou hun talenten zo ontwikkelen dat ze die optimaal gaan inzetten in uw bedrijf dat transparantie hoog in het vaandel heeft?

1.    Deze meneer de kernwaarde nog eens goed uitleggen?
2.    Hem een training over ‘Integer handelen’ aanbieden?
3.    Hem feedback geven op  het effect van zijn gedrag?

Hierover doorpraten? Dat kan in workshop 190: De Factor M(ens) op Learning Lane